นี่เป็นข้อความที่โพสขึ้นเฟสบุ๊คก่อนจะลบทิ้ง เพราะไม่อยากให้ใครว่าเราเป็นคนอ่อนแอ ขี้แพ้ งอแง อารมณ์นี้เองเลยทำพูดกับแม่ออกไปว่าจะลาออก ไม่เป็นครู อาชีพนี้จน
ไม่เคยมีใครรวยนอกจากโกงกิน คอรัปชั่น
เราเอาความรวยขึ้นมาเป็นประเด็นเสมอ เพราะจิตได้สำนึกของเรามันฝังลูกไว้ว่าคนรวยจะพรั่งพร้อมทุกอย่างและจะดีทุกอย่าง คนจะชื่นชมและพากันอิจฉา ความเก่งก็เช่นกัน
เป็นคีย์เวริดที่ชอบฝังใจตัวเรามากๆ ทำให้เกิดอัตตาว่ากุเก่ง ทำไมวันนี้พวกเขาไม่รับฉันเข้าทำงาน เราเข้ามาสมัครที่นี่ครั้งนี้เป็นครั้งที่สองแล้ว ก็มั่นใจว่าต้องได้และทุกคนต้องพึ่งในความเก่งของเรา
นึกแล้วก็สมเพสตัวเองที่ทะนงตัว ไปกันใหญ่ เผลอคิดไปว่าตัวเองเหนือกว่าคนอื่น
เมื่อพลาดแล้วเลยเจ็บช้ำใจ มากกว่าเดิมอีก
เป็นบทเรียนสำหรับเรา ครั้งนี้สอนให้รู้ไว้เลยจริงๆว่า
ปัญหาที่ยังไม่แก้ มันจะกลับมาเป็นปัญหาของเรา
เพราะครั้งที่แล้วที่เราพลาด เพราะเราไม่มีทักษะทางคอมพิวเตอร์ที่ดี
ครั้งนี้เราก็พบปัญหานี้ เพราะเราไม่ยอมแก้ไข ยังเพิกเฉย
อย่าเพิกเฉยต่อปัญหาที่เกิดขึ้นกับตัวเรา
อย่างนิ่งดูดายเมื่อรู้ว่านั่นคือตัวการที่ก่อให้ก่อเกิดปัญหา
เพราะถ้าเราอยู่เฉย มันจะเล่นงานเรา จำไว้