ลาภสักการะเป็นเหตุ

เพื่อนครูที่โรงเรียน ครูคนสวยคนนี้ เจ๊แกแบบว่า เล่นกับใครไม่เล่นเล่นกับคนที่มีประสบการณ์อย่างครูอีกท่านหนึ่ง  จึงถูกครูท่านนี้สั่งสอนแบบเบาๆ
อัดเสียงเป็นหลักฐาน  ให้เจ้าของโรงเรียนฟัง  จนเจ้าของโรงเรียนตัดสินได้ว่าใครผิดใครถูก   บาปกรรมมีจริง 
ที่เขียนนี้ไม่ได้จะประจาน เพียงแต่เหตุการณ์เตือนให้ผู้เขียนได้ตะหนักถึงความซื่อสัตย์ จริงใจ  เราสอนเด็ก เราต้องรักเด็กทุกคนอย่างเท่าเทียม ไม่พิษวาสใครเป็นพิเศษ   เราคิดอะไรกับนักเรียน นักเรียนก็รู้  เด็กเค้าก็รับรู้กันได้ เราทำอะไรเข้าไว้  จะต้องรู้สึกผิดและจะต้องปรับปรุงแก้ไขให้ดีขึ้น
เราเป็นครูไม่นานนักหรอก  เดี๋ยวก็มีเหตุปัจจัยต้องไปทำหน้าที่อื่น เราเชื่อเช่นนั้น   อาชีพครูมันไม่ส้รางชีวิต   แต่ในเมื่อตอนนี้เป็นครูก็ขอเป็นครูที่ตั้งใจสอนเต็มที่  ภูมิใจในการเป็นส่วนร่วมผลิตอนาคตของชาติ  
เราจึงต้องทำเพื่อเด็กด้วยจิตใจที่สูงส่งพร้อมขณะที่เกิดจิตไร้สำนึกอันหยาบช้า  
เราจึงต้องข่มจิตใจ   เอาไว้  แล้วเป็นแบบอย่างที่ดีต่อเด็ก