15/04/2009

สิ่งที่เราไม่สามารถรู้คิดคือมุมมอง
ของเราในความคิดของคนเอง ไดอารี่เล่มนี้เป็นเพียงสิ่งที่เขียนเพื่อ
คุยกับตนเองกรณีไม่รู้จะไปปรึกษา
ความสับสบแบบนี้กับใคร
บ้านเมืองเริ่มสงบลงบ้างแล้ว พวก
เสื้อแเดงกลับบ้าน ที่เหลือคือความ
เสียหายและความตายของชาวบ้าน
ที่ไม่ได้มาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ใครจะได้ประโยชน์กับเรื่องนี้บ้างนะ
การงานของฉันยังไม่เคลื่อนที่ไป
ไหน ยังไม่ได้เริ่มที่จะเขียนเป็นชิ้น
เป็นอันเลยสักที การจะไปขอทุนเขา
เรียนมันไม่ใช่แค่คิด มันต้องทำ
อย่าลืมเกรดเราไม่มีสิทธได้ มี่สิ่ง
หนึ่งที่จะสู้คนอื่นได้คือความ
พยายามของเรา และแล้วก็เริ่มซะ
วันนี้เลย อย่าได้กลัวอีกเลย วีรยุทธ
เป้าหมายของวันนี้ฝึกทำสมาธิทำแบบฝึกหัดสอนพิเศษเขียนjournal