วันนี้ไปคืนหนังสือที่คณะตอนค่ำ มันปิดสามทุ่มทุกวันอังคารเราก็ไปยืมมาเรื่อยและ วันนี้มองดูอาการตัวเอง
จากการไปคืนหนังสือแล้วเราได้ฟังคำพูดของบรรณารักษ์ เป็นคีย์เวิรดที่ไห้ความรู้สึกขุ่นเคือง
เราเกือบจะมีน้ำตา แล้วเราก็เปล่งคำว่าครับออกมาแบบเสียงสั่น จากนั้นเราครุ่นคิดที่จะแสดงท่าทางที่ดีออกมาเพื่อชนะใจตนเองแล้วก็ทำได้ นี่คือสิ่งที่เราจะต้องเจอไปเรื่อย หากเรายึดติดกับคำพูดเราจะเสียใจและมีน้ำตา และหากเราส่งคำพูดที่เราเองก็ไม่อยากไห้ใครมาพูดกับเราแบบนี้ไห้กับคนอื่น เราก็จะบาปโดยไม่รู้ตัว เค้าคงจะเจ็บฝังใจกับคำพูดของเรา คำพูดฆ่าคนได้ คำพูดสร้างประโยชน์แก่เราได้
เหตุที่บรรณารักษ์พูดกับเราแบบนั้นแท้จริงเราพูดออกไปโดยไม่ไตร่ตรอง ดว้ยท่าทีและบุคลิกของผู้พูดดูจะจริงทำไห้ท่าทีของเราเสียไป เหตุการณ์นี้สอนไห้รู้ว่าจะพูดอะไรคิดไห้ดีเสียก่อน ศึกษาคนทีเราสนทนาไห้ดีด้วย เพราะพูดไปดีหลายแต้มหากเสียก็จะเสียหลายแต้มเช่นกัน เรื่องพูดนี่ต้องระวัง ขนาดกับว่ามีในหลักธรรมสอนเลยที่เดียว เรามีหน้าที่ระวังคำพูดของเรา และระวังคำพูดของคนอื่นอย่าถือมาไว้ เพราะเราจะหนัก ไม่พอนะเจ็บใจด้วย
No comments:
Post a Comment